2007 HT race T3

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

WAT ERAAN VOORAF GING !

Vanwege ons tekort aan roeisters hadden we tijdens de voorjaarsvergadering al verschillende opties besproken om toch deel te kunnen nemen aan de HT.

Het leek ons het beste om de dames van de Oksewiel uit Terherne te benaderen met het verzoek om met een gecombineerd team de HT te roeien. Tijdens de te waterlating van hun nieuwe sloep ben ik eens polshoogte gaan nemen, en het enthousiasme onder hun roeiers was groot. Met een goed gevoel ging ik weer huiswaarts met de afspraak om contact met elkaar te houden. Al spoedig kwam het bericht dat de dames tot de wedstrijd in Grou (28 april) alleen maar in hun eigen sloep wilden trainen omdat ze nog aan de sloep moesten wennen en er nog verschillende aanpassingen gedaan moesten worden. Hiervoor alle begrip van onze zijde alleen zou de tijd tot aan de HT om gezamenlijk te trainen wel heel erg kort zijn.

Op 2 mei had ik opnieuw contact met Annie ditmaal had ze helaas geen goed bericht.

Een aantal van hun roeisters zag het toch niet zitten om in een andere sloep de HT te roeien en trokken zich terug. Met het verzoek aan Annie om de andere dames er van te overtuigen toch eerst een keer gezamenlijk te trainen en te ervaren hoe het is om in ons sloep te roeien, namen we weer afscheid. Dezelfde avond tijdens de training belde Annie nog terug met negatief nieuws. Hevig teleurgesteld zagen we de hoop op een HT aan ons voorbij gaan. We waren in staat om meteen rechtsomkeert te gaan, de kroeg in te duiken en ons hier te bezatten. Gelukkig was ons Stuurman Gerrit zo verstandig om toch verder te roeien en we al ons frustraties op de riem konden botvieren. Dezelfde avond ging weer mijn mobiel. Het was wederom Annie, zij had intussen met Tineke van de Garuda gesproken en via haar te horen gekregen dat de dames van de Bruzer misschien wel met ons mee wilden roeien. Heen en weer geslingerd door emoties was er toch weer nieuwe hoop al was het met de nodige reserves.

Met de nodige netwerken kwam ik achter het telefoonnummer van de Stuurvrouw van de Bruzer. Na op vrijdag met haar te hebben gebeld, zou ik het team tijdens de roeirace in Lemmer op 5 mei opzoeken en zouden we een en ander verder met elkaar bespreken. Wat bleek was dat deze dames zo enthousiast waren dat ze het liefst met vijf van hun roeisters mee zouden doen. Op deze manier zou er geen plek meer zijn voor de 3 roeisters uit Terhorne. Maar je zou wel gek zijn als team als je van dit voorstel geen gebruik zou maken. Bovendien kwam het met de bakboord / stuurboord bezetting ook goed uit. Zo werd de afspraak gemaakt om de eerst volgende maandag met elkaar te trainen. Tijdens deze training kwamen we er wel achter dat we aan heel andere manier van roeien gewend waren. Wij lang en krachtig, zij kort en snel. Hier moest een tussenweg in gevonden worden maar dit viel nog niet mee.

Zo hebben we tot aan de HT toch nog drie keer met elkaar kunnen trainen en zagen we vol goede moed de HT tegemoet.

En zo stappen we op vrijdag 18 mei met een gezonde portie zenuwen in ons sloep, met op bakboord Miriam, Nijnke, Japke en Sabrina en op stuurboord Thea, Diana, Dorien en Liset en Gerrit als stuurman. De weerberichten zijn niet slecht, het waait behoorlijk maar de wind komt uit een gunstige richting. Om tien over twaalf klinkt voor ons het startschot .De start verloopt prima, zodra we de pier voorbij zijn begint het woelige water en krijgen we het eerste water over ons heen. Het echte werk kan beginnen!! Het eerste uur kunnen we lekker door roeien. Al een hele poos had ik de Trewes 1 in het vizier maar zij liepen niet erg snel op ons in, dit was voor mij een bemoedigende gedachte. Maar na een dik uur roeien waren ze daar dan toch. Het toeval wilde dat de MS Ameland op dat moment ook net voorbij voer, zodat er van deze actie mooie foto’s gemaakt zijn. Hierna verliep de race bij ons iets moeizamer de spirit was er een beetje uit en we dutten wat in. Op een gegeven moment riep Gerrit dat het rustuurtje voorbij was en dat er beter geroeid moest gaan worden. Hij zag natuurlijk al lang voor zich wat voor slagveld er aan sloepen voor ons lag, die probeerden tegen de stroming en de wind in, een boei te ronden. Door elkaar op te peppen lukte het ons om redelijk goed door te gaan. Voor we het wisten werden we even later door twee sloepen gesandwiched. Na het gebruik van enige krachttermen, geduw en getrek, lukte het de sloep die aan de binnenzijde lag, om zich om de boei heen te trekken met ons langzij. Na te hebben gechecked of iedereen in orde was konden we ons race zonder kleerscheuren vervolgen. Onder de indruk van de sterke stroming al op dit deel van het traject begon ik me grote zorgen te maken over wat er nog moest gaan komen. Gelukkig kwam Gerrit met de mededeling dat het alleen in het schuitengat nog tekeer kon gaan. Terwijl ondertussen de vermoeidheid begon toe te slaan had ik geen idee op wat voor deel van de route we zaten.

Toen ik over mijn rechter schouder keek zag ik in de verte gelukkig Vlieland liggen.

Nog even anderhalf uur stug door roeien, dan moeten we de pier van Terschelling toch kunnen zien, hield ik in mijn gedachten. Met voor mijn gevoel op 3 plaatsen mijn rug door midden, wordt het steeds meer afzien. Het stuk in het schuitengat viel vergeleken bij voorgaande jaren gelukkig mee. Met de wind mee en de stroming mee gingen we als een speer richting Terschelling. Op dit deel van de race konden we nog verscheidene sloepen inhalen. Het duurde niet lang of daar zagen we de stoere mannen van de reddingsbrigade al in het water staan. Terwijl we zo nu en dan met ons riemen in het zand staken, konden we de sloep toch mooi op gang houden. De laatste loodjes nog even!! Iedereen deed zijn uiterste best. Miriam wist te melden dat ze de mensen op de pier al zag staan. Terwijl ik aan stuurboord zijde in de verte de Trewes 2 aan zag komen met vlak daar achter de West Arvada. Wat zou het mooi zijn wanneer we voor hen zouden kunnen finishen! Alles werd uit de kast gehaald. Vlak voor de finish wisten ze ons toch nog voorbij te gaan maar het scheelde gelukkig niet veel. Kompleet stuk geroeid vallen we over ons riemen, de tranen stromen bij mij over mijn wangen van blijdschap en opluchting dat we er zijn. Ook besef ik dat ik mijn oude teamgenoten erg heb gemist. Wat hadden we op dit water weer lekker kunnen roeien met de lange krachtige slag die we gewend waren, en we hadden waarschijnlijk weer een top prestatie neer kunnen zetten. Anderzijds kwam ook de emotie dat we misschien helemaal niet hadden kunnen roeien, en dat het door de inzet en enthousiasme van de dames van de Bruzer was gelukt om de HT ook dit jaar te volbrengen.

Gelukkig konden we snel door varen naar het kraanschip de Zeus van Pier. We konden vlot de sloep verlaten om vervolgens een welverdiende douche nemen. De verwondingen aan handen en billen vielen bij iedereen gelukkig mee en al snel begon iedereen weer praatjes te krijgen. Bij terugkomst op het schip was het beneden in het ruim een gezellige drukte met een fantastisch grote supporters groep. Hartverwarmend al deze belangstelling!

Toen de meeste supporters tegen zes uur weer richting de MS Ameland vertrokken, werd het beduidend rustiger op het schip. Onder het genot van een biertje lieten we het door Hotel Oepkes aan boord gebrachte eten, ons goed smaken. Aan het aantal geproduceerde decibels was wel te horen dat iedereen het weer reuze naar zijn zin had, en dit zou de rest van het weekeinde ook zo blijven.

TB

Overzicht nieuws & verslagen

Sloeproeivereninging Tréwes
ADRES:
Harmen van Meekeren
Easterboarn 5
8495 NB Aldeboarn
Email: bestuur@trewes.nl

Privacy verklaring