De 2e wedstrijd van dit seizoen, na Vechten op de Vecht moet de Slag om de Zaan bevochten worden. Met het vooruitzicht dat het een zeer warme dag zou worden keken we er niet echt naar uit om te roeien in de stank van cacao en pinda’s. Maar het zou toch moeten gebeuren. Omdat er een strak kraanschema was gemaakt moesten we ook nog vroeg vertrekken en er werd om 8.30 uur verzameld in Akkrum. De bedoeling was om 11.00 uur kranen en om 13.45 start van de wedstrijd voor ons. Het leek ons een beetje onzin om zo vroeg te kranen maar wie zijn wij!!
Toen alles en iedereen compleet was het busje in en op naar de Zaan. De sfeer zat er wel weer in onderweg dus wat zou er verkeerd kunnen gaan!
Op zich weinig behalve dat soms neuswielen van aanhangers teveel naar beneden staan namelijk op de weg of dat we verder moeten met 3 wielen. Nou hebben we dat wel vaker gedaan dus echt druk maakten wij ons niet. Behalve Hieke uit Grou had haar bedenkingen (was dit soort ellende niet gewend).
Onderweg maar even gebeld met de organisatie dat we een klein beetje pech hadden en misschien wat later aan zouden komen. Het was geen probleem en achteraf waren we ook niet heel veel later aan en lagen we om ongeveer 11.15 uur bij de lassiefabriek rond te dobberen. Intussen was de wedstrijd van de mannen gestart in aangepaste volgorde namelijk de snelle eerst en daarna de langzamere sloepen. We konden mooi even kijken hoe het ging bij de brug waar we vlakbij lagen. Nou, daar schrokken we wel even van. Er ging een roer kapot, een aantal riemen overleefden het niet en er waren nog een aantal ‘foutjes’. Vooral Welmoed zag de bui al hangen nadat er bij ons bij de vorige wedstrijd ook een riem aan barrels was. Maar we hebben het maar van de positieve kant bekeken en we wisten nu hoe het niet moest.
Toen het eenmaal zo ver was ging het hartstikke goed maar dat even terzijde. En toen ……………… was het wachten. De mannen een paar keer voorbij zien komen is prima maar het werd alleen maar warmer en het zin om te roeien werd er niet groter op. Toen bleek ook nog dat er één of ander vrachtschip langs moest waar wij op moesten wachten, het moest niet veel gekker worden. Nog maar even wachten en nog even wachten en nog even ……. STARTEN, potverdrie nu moest er ineens als een gek worden gestart. Het sloeg allemaal nergens op. Maar goed, los en maar zien waar het sloepje strand. Gelukkig had John de waterspuit mee want de warmte was niet prettig. John heeft ons strak langs de begeurwaardigheden gestuurd om zo snel mogelijk hier van af te zijn.
Ook bij de dames was de startvolgorde eerst de snelle en dan de langzame. Het gevolg is dus dat je theoretisch niemand inhaalt en ook niet wordt ingehaald. We zijn door 1 sloep ingehaald en hebben zelf ook 1 sloep ingehaald. Saai hoor!! Wat ons betreft hoeft dit niet weer. Je kunt je niet optrekken aan een andere sloep of voorblijven is er ook niet bij. We hebben ons er door heen geworsteld en met de aanmoedigingen van onze groupie Remco hebben we het overleefd. Ook de ouders van Thea waren aanwezig om ons aan te moedigen wat altijd een welkome verrassing is.
Al met al ongeveer 16.30 uur klaar met roeien. De rook vloog er nog niet af bij ons vandaag. Misschien hadden we het hoogtepunt van de dag al gehad toen het neuswiel en de wiellagers werden ge(sk)roeid. Hier vloog namelijk de rook wel af.
Na een geïmproviseerde douche met de al genoemde waterspuit toch nog redelijk fris de nodige biertjes, zoutjes en maaltijd kunnen nuttigen. Toch weer heel gezellig allemaal.
Het bleek dat we een 8e plekje bij elkaar hadden geroeid. Tja wat zal ik er van zeggen, er moet een tikkie bij!! Maar dat mocht de pret niet drukken, met z’n allen weer in het busje en onder het genot van een zaanse borrel weer veilig aangekomen in Friesland.
Op naar de volgende wedstrijd namelijk Lemmer, altijd lastig!!
AS