SAAMHORIGHEID GROOT BIJ VOLBRENGEN 64 UURS RACE
Maandag 5 april om 12.00 was de opluchting onder de roeisters van 4 dames teams enorm groot. Het was hen gelukt om in estafette verband 64 uur te roeien!
Een uitdaging die op vrijdag avond om 20.00 op de IJssel in Kampen begon. Nadat Erica Terpstra alle roeisters persoonlijk de hand had geschud en hen allen veel sterkte had toegewenst, loste ze het startschot.
De dames van sloeproeivereniging Tréwes uit Aldeboarn mocht als tweede roeiploeg van 22.00 tot 24.00 plaats nemen in de sloep. Een vreemde ervaring om bij donker te roeien met als decor, het feestelijk verlichte kermis terrein langs de IJssel. Terwijl er een miezerig regentje viel was iedereen goed gemutst. Na deze twee uren te hebben volbracht stond het volgende team klaar om de riemen over te nemen.
De eerste van de acht keer roeien zat erop! Nu snel naar het charterschip, waar we gedurende het weekend op verbleven. Na een douche te hebben genomen, moest de innerlijke mens worden verzorgd. Door de steeds aanwezige vrijwilligers, die elkaar bij toerbeurt aflosten, hoefde het ons als roeisters aan niets te ontbreken. De koffie en thee stonden altijd klaar en broodjes/ boterhammen en gekookte of gebakken eieren werden op verzoek gemaakt, dit lieten we ons om middernacht goed smaken. Hierna werd snel het bed opgezocht om te proberen iets te slapen. Om 05.00 ging de wekker weer. Wie heeft dit bedacht!!! Het voelt als een slechte droom, om nu al je bed uit te moeten. Wederom moet er gegeten worden om je lichaam van brandstof te voorzien voor de volgende twee uren. Om 6.00 stappen we weer in de sloep. We hadden gehoopt een mooie zonsopkomst mee te kunnen maken, maar helaas was het te bewolkt. Wel bijzonder om te ervaren hoe snel het licht wordt. We roeien eerst een eind stroomopwaarts richting Wilsum om na vijf kwartier te keren en binnen 20 minuten weer in Kampen terug te zijn. De tijd wordt vol gemaakt door heen en weer te roeien voor het stadsfront van Kampen. Hierna volgt hetzelfde ritueel van douchen, eten en slapen. Voor degene die er behoefte aan had, waren er sportmasseurs aanwezig. Persoonlijk dacht ik, dat ik dat niet nodig zou hebben, maar nadat ik me aan een massage had onderworpen, kan ik melden dat ze wonderen kunnen verrichten met hun handen. Na deze weldaad, worden onze hutten opgezocht om te rusten. De derde keer van 14.00 tot 16.00 werd door de meesten van ons als zwaarste ervaren. Door de aanwezigheid van het publiek, was de opdracht min of meer om in het zicht van de kade te blijven. Op deze manier kon de speaker, die het gehele Sail evenement aan elkaar praatte, regelmatig aandacht vragen voor de goede doelen waar wij voor roeiden. Maar nadat je in twee uren 6 keer op en neer de brug bent geroeid, heb je dit wel bekeken. Tegen het einde van deze rit mochten wij vanaf het water nog getuige zijn van een spectaculaire helikopter show door de marine. Een echt kippenvel moment. Kicken!
Om 16.30 stond er een chinees buffet aan boord klaar voor alle roeisters, na het goede te hebben genoten was het tijd voor rust, wederom in de nachtelijke uurtjes van 22.00 tot 24.00 roeien. We waren blij dat we weer een lang stuk konden roeien buiten het zicht van publiek. Nadat we eerst stroomopwaarts naar de ene hoge brug waren geroeid, bedachten we dat we ook nog wel naar de andere, stroom afwaarts gelegen, hoge brug konden roeien. Dat dit nu niet meer binnen ons bereik lag was al snel duidelijk, vandaar dat we ons voornamen dit de eerst volgende keer te doen. Er volgde nog bijna een aanvaring met een strek dammetje, welke ons stuurman te nauwer nood wist te ontwijken, een heus Titanic moment.
De vijfde keer, zondag morgen 06.00 tot 08.00. Voor ons geen verstopte eieren, maar een flink ontbijt. Ditmaal stroomafwaarts richting Ketelmeer, op naar de hoge brug! We zijn ervan overtuigd dat geen enkel ander team zo gek is om hier naar toe te roeien, dus daarom doen wij het maar. We worden behoorlijk melig en bezitten nog steeds een gezonde portie humor. Er wordt veel gelachen, al snappen we achter in de boot soms niets van wat ze voorin mankeert, en andersom. Het komt goed van pas dat we allemaal prettig gestoord zijn.
Om 8 uur volgt weer een ontbijt waarbij de tekorten weer worden aangevuld. Na een massage, proberen te rusten al valt dit niet mee. Het is voortdurend rumoerig op het schip en het commentaar van de speaker kunnen we wel dromen. Gerrit mag ons de volgende twee uren sturen. Het is weer show time, dus we mogen weer in het zicht van het publiek roeien. We starten met regen, maar al snel wordt het droog.
Het zonnetje laat zich nog zien en het wordt vies benauwd. Gerrit weet als geen ander zo tussen de boten door te manoeuvreren dat we veel aandacht krijgen van het publiek. En nu maar hopen dat ze gul gaan geven, de twee uren gaan gelukkig snel voorbij. We sluiten weer af met regen, weer eens wat anders.
Om 16.30 wordt het buffet door de plaatselijke Italiaan verzorgd. We laten ons de pasta goed smaken, velen van ons zoeken hierna hun hut weer op. Angelina gaat naar het andere, rustigere schip om te proberen iets van haar slaapgebrek in te halen. Helaas moesten we van één van de masseurs horen dat het Angelina nog steeds niet gelukt was om te slapen, wat ons deed besluiten dat ze de zevende keer niet mee mocht van ons. Nu liever kiezen voor rust en dan de achtste en laatste keer samen met ons volbrengen.
Met zeven roeisters duiken we om 22.00 de nacht in. Ditmaal werden we verrast door de harde wind die er waaide en 180 graden was gedraaid. Dit betekende wind mee en stroming tegen, of wind tegen en stroming mee. Een nieuwe ervaring, welke ons wel goed beviel. We bleven praktisch op dezelfde plaats liggen wanneer we de riemen even op hielden. Om 24.00 onze opvolgsters weer succes gewenst, hierna snel richting schip, douchen en slapen. Om 05.00 weer wakker, geroutineerd werden alle voorbereidingen afgewerkt.
06.00 Een prachtige sterrenhemel liet zich zien. Het was helder weer en we waren blij dat we dan toch nog een mooie zonsopkomst mee mochten maken. We roeiden weer stroomopwaarts richting Wilsum. Doordat het zo koud was, was er een prachtige deken van dauw ontstaan over de IJssel. Dit bracht schilderachtige taferelen met zich mee. Er ontstonden weer vele lachwekkende momenten vol scherpe opmerkingen. We gunden ons zelf even een kleine pauze waarin we de meegebrachte thee konden nuttigen. Tevens waren er een aantal die een plaspauze inlasten en dankbaar gebruik maakten van de aanwezige emmer in de sloep.
Nadat we waren gekeerd konden we ons weer met de stroom mee laten voeren richting Kampen. Zo konden we volop genieten van de opkomende zon. Nog even en we konden het hoofdstuk Kampen afsluiten. Voor de laatste keer konden we de sloep overdragen aan ons opvolgsters. Vanwege de kou gingen we snel richting schip, verlangend naar een warme douche. Na het ontbijt stond iedereen te popelen om zich nog een keer te laten masseren. Even alle afvalstoffen uit je spieren laten masseren, voor een spoedig herstel.
Om de tijd tot aan twaalf uur te overbruggen zochten de meesten van ons hun hut nog even op. Rond elf uur was er alweer volop actie en begon iedereen alvast zijn spullen in te pakken. Terwijl de dames van de Berend Koster met de laatste loodjes bezig waren, konden wij lekker genieten van het zonnetje op het dek van het schip. Het was ondertussen behoorlijk druk op de kade geworden en de mensenmassa schuifelde langzaam aan ons voorbij. Naarmate de klok van 12 uur naderde, begon het toch wel te kriebelen. Alle roeisters verzamelden zich op het ponton om het finish moment van de Berend Koster mee te maken. Een groot aantal hielden daarbij hun ogen niet droog. Wat een geweldig moment. Nadat de roeisters van Kampen hun sloep weer in de haven hadden afgemeerd, kwamen ze zo snel mogelijk richting ponton. Op het moment dat ze hier arriveerden werd er door alle andere roeisters spontaan een ere poortje gemaakt waar ze onder door moesten. De ontlading was groot, het zat erop! Het gevoel van saamhorigheid, dat we met elkaar een bijzondere prestatie hadden geleverd, was uniek. En dat we hier als Tréwes dames een onderdeel van mochten zijn was super. Iedereen omhelsde elkaar, en de fles champagne ging in het rond.
Hierna werden we toegesproken door de bijzonder enthousiaste burgemeester. Ook de vertegenwoordigers van de goede doelen kwamen aan het woord. Zij spraken hun dank uit voor de prestatie die we hadden geleverd, en de dik vijfduizend euro die hiermee ingezameld was. Hierna stond er voor alle roeisters en vrijwilligers een warm en koud buffet klaar op het schip. Vanwege het mooie weer konden we lekker buiten op het dek zitten, napratend over alle mooie momenten. Rond 15.00 maakten we aanstalten om huiswaarts te gaan. Bepakt en bezakt met bagage moesten we ons een weg banen door de mensen menigte op de kade. Door de vermoeidheid en spierpijn bleek dit nog een grote uitdaging. Als je denkt dat je alles gehad hebt, krijg je dit nog! Na alle spullen in de auto’s te hebben geladen gaan we weer richting Friesland. We moeten weer even acclimatiseren en wennen aan de drukte en het verkeer om ons heen. Het lijkt alsof de wereld een aantal dagen voor ons heeft stil gestaan.
Al het nieuws is aan ons voorbij gegaan. De knop moet weer even om !
TB