Een week na de wedstrijd in IJmuiden, stond Grou op het programma. Deze wedstrijd was alleen voor de dames genomineerd voor het Nederlands kampioenschap. Nadat we op maandag nog een training hadden gehad op het pikmeer en de wijde EE, werd ervoor gekozen om ons lichaam wat rust te gunnen en op woensdag niet meer te trainen.
Wederom waren de weergoden ons goed gezind ( zoals jaarlijks tijdens de wedstrijd van Grou het geval is). Gelukkig mochten we weer rekenen op veel supporters die ons kwamen aanmoedigen. Ook de persoonlijke fanclub van Pake ( Gerrit ) was aanwezig. Nadat we van start waren gegaan en ter hoogte van de Helling haven waren, werd Pake luidkeels toegeschreeuwd door zijn familie leden. Een schitterend moment. Met de wind tegen moest het eerste deel van de wedstrijd worden afgelegd.
We zaten redelijk snel in een goed ritme en konden dit lekker volhouden. Al snel werden de eerste sloepen gepasseerd, en gingen we gretig op jacht naar de volgende.
Voordat we bij De Veenhoop waren hadden we een groot deel van de voor ons gestarte sloepen ingehaald. Bij vorige edities stond halverwege de Hooidam sloot altijd een bordje dat je hier halverwege de race was. Deze stond er ditmaal niet, maar voor mij was wel duidelijk dat het zwaarste deel van de race nog zou moeten komen. Nu had je geen verkoeling meer van de wind, en zou de warmte een ergere vijand zijn dan de tegenwind. Al steeds zagen we de Amelander sloep Karakter aan komen, maar ze liepen niet zo snel op ons in.
Ook de sloep van de Kaag 1 liep lekker in het tweede deel van de race. ( of het ging bij ons iets minder). Ter hoogte van de Rengerspôle werden we door beide sloepen ingehaald. Hierna volgde bij iedereen even een dip. Na zolang beide sloepen in het vizier te hebben gehad, moesten we ze nu toch voorbij laten gaan. Even verderop werden we toegeschreeuwd dat het nog vier kilometer was. In plaats van dat dit bemoedigend werkte, kwam dit binnen als een mokerslag. Na het passeren van Trije Hûs, hadden we ons redelijk herpakt, en konden we aan het laatste deel van de race beginnen. Op naar Grou! Bij het passeren van de laatste brug werden we nog aangemoedigd door John en Pa Volgers. In het laatste stuk tot aan de finish perste iedereen het laatste stukje kracht en energie er nog uit, om vervolgens Total los over de finish te gaan. Hierbij werden toegeschreeuwd door de vele supporters. Een kippenvel moment! Na de sloep aan de kade te hebben afgemeerd, konden we mooi alle andere teams zien finishen.
Met een roeitijd van 2 uur en 20 minuten waren we dik tevreden. Ook gezien het feit dat het beter liep dan de week ervoor, stemde ons positief. Wat de uitslag ook mocht zijn, het gevoel was goed. Na het drinken van een biertje, het douchen en de roeiers maaltijd, waren er al heel wat uurtjes verstreken.
De prijsuitreiking begon wat later dan gepland. Natuurlijk waren we nieuwsgierig waar we geëindigd waren in het klassement. Hoewel de organisatie alles prima voor elkaar had, was hier wel een puntje van kritiek, want er was namelijk niets van te verstaan. Pas na het uitdelen van de lijst met uitslagen, zagen we dat we vierde waren geworden. We hadden even geen rekening gehouden met de roeisters van de Danser uit Harlingen die derde waren geworden. Dat de Garuda en de West Arvada boven ons zouden eindigen was al voorspeld. Voor de tweede maal een vierde plaats. Dik tevreden!
TB