Internationale uitdaging voor Tréwes.
Op zaterdag 5 sept heeft sloeproeivereniging Tréwes mee gedaan aan de Great River Race op de Thames in Londen. Een internationaal gebeuren met maar liefst 300 deelnemende boten. Met een gecombineerd team van dames en heren, werd er deelgenomen aan de 35 kilometer lange race.
Donderdag 3 sept was een reisdag. Na ‘s morgens vroeg te zijn vertrokken met een gehuurd busje en de sloep op een kar, gingen we via de Eurotunnel naar Engeland. Na een voorspoedige reis zaten we precies 12 uur na vertrek voor ons tent van een biertje te genieten. ’s Avonds hebben we in het centrum van Richmond een pub/ restaurant opgezocht.
Vrijdags werd besteed aan sight seeing Londen. Na een ontbijt bij starbucks gingen we met de metro naar het centrum. Nadat we de Tower Bridge hadden bekeken werd het tijd om te informeren bij de organisatie over hoe laat die middag de sloep te water zou worden gelaten. Er werd ons verteld dat vanwege de harde wind er niet gekraand zou gaan worden, maar dat dit de volgende ochtend vroeg zou gaan gebeuren. Voor ons dus een reden om nog langer in het centrum te blijven. Na een uitgebreide lunch ( warme maaltijd ) bij Fryday’s hebben we ons city tour voortgezet en Buckingham palace en de west minster abbey met de Big Ben bekeken. Toen we tegen het einde van de middag weer op de camping arriveerden stond deze inmiddels behoorlijk vol met tenten. Al snel werden we aangesproken door iemand van een roeiteam van Terschelling, met de vraag waarom ons sloep nog niet te water lag. Het bleek dus dat er die middag wel gekraand was. De organisatie had wel geprobeerd om ons te bereiken, maar de telefoon van ons contact persoon (iemand die niet mee was naar Londen) stond uit. Er moest een alternatief bedacht worden en volgens de organisatie moest het bij een helling vlakbij de camping wel lukken om de sloep te water te laten. Dit zou nog een hachelijk avontuur in het donker gaan worden. Nadat Jelle had gepeild naar de diepte en had gezien hoe hij de kar met de sloep achterwaarts het water in moest sturen, waren we allemaal gespannen zijn verrichtingen aan het volgen. Al snel bleek dat zowel de kar als de bus totaal geen grip op de helling had ( het was net eb geworden) en dat we zo met de hele combinatie richting water glibberden.
Na snel een paar balken achter de wielen te hebben gelegd, was wel duidelijk dat dit niet zou gaan werken. Na de bus met een 4x4 auto uit de drek te hebben getrokken, en vervolgens de kar met sloep weer op het droge te hebben gezet moest er eerst overlegd worden over hoe nu verder. Na een telefoontje van iemand van de organisatie aan een vriend met een kraan, storten we ons in het volgende avontuur. Met het busje en de kar met sloep scheurden we door heel Londen en kwamen we op plaatsen die we anders nooit zouden hebben gezien. Om de route terug te vinden zou ook niet lukken want alles vloog als een 3D film aan ons voorbij. Nadat we op de plaats van bestemming waren, bleek dat het om een bouwkraan ging die op een werkboot stond. Omdat het eb was lag dit schip een behoorlijk stuk de diepte in en kon de kraan het maar nauwelijks reiken. Terwijl de stroppen om de sloep werden gedaan, werd als snel duidelijk dat zodra de kraan zou gaan tillen, we tevens ook met ons sloep tegen de reling van de brug zouden knallen. Na nog een paar sjorbanden aan de reling van de andere kant van de brug te hebben bevestigd, kon er gelijktijdig gehesen en getrokken worden totdat we over de reling heen waren. Zodra de sloep het water raakte klonk er spontaan gejuich op, blij dat dit gelukt was. Samen met de man van de organisatie gingen we weer terug naar de camping en hij beloofde ons om de sloep de volgende dag naar de start te slepen. Ondertussen waren alle activiteiten op de camping al bijna ten einde gelopen en konden we nog net een broodje warm vlees krijgen, wat over gebleven was van het varken dat ze die avond aan het spit hadden gehad. Na nog even een biertje te hebben gedronken, gingen we niet te laat naar bed want de volgende dag moest er geroeid worden.
De volgende ochtend was het nog vroeg toen iedereen aanschoof bij het ontbijt. Wij snapten niet waarom iedereen zich zo druk maakte om al zo vroeg te vertrekken, de eerste start zou toch pas om 11 uur zijn. Nadat we waren ontwaakt en ons English breakfast naar binnen hadden gewerkt, vonden wij het ook maar eens tijd worden om te vertrekken. Eerst met ons busje naar Richmond en daar vandaan met de metro, met diverse overstappen, en de bus naar de startplaats. Uiteindelijk bleek dat we reisduur toch iets te kort hadden ingeschat en moesten we ons tijdens het overstappen van de ene naar de andere lijn ook nog haasten. Even over elven kwamen bij de startplaats aan. Na ons bij de organisatie te hebben gemeld, gingen we op zoek naar ons sloep. Maar alles wat we zagen, geen Tréwes 1. Na verschillende keren te zijn doorverwezen van persoon naar persoon, werd duidelijk dat er tijdens het slepen diverse keren pech aan een sleepboot was geweest, maar dat ze onderweg waren. Vol goede moed stonden we op de kade, op de uitkijk turend over de Thames. Maar alles wat kwam, geen sleepboot met sloepen erachter. Terwijl de moed ons steeds meer in de schoenen begon te zakken, gingen de eerste boten van start. Met een gigantische stroming mee gingen ze als een speer aan ons voorbij. Ondertussen passeerde, al wachtend, het tijdstip dat wij hadden moeten starten. Na alle tegenslag die we al mee hadden gemaakt zouden we toch niet gaan beleven dat we niet zouden kunnen roeien?! Na 2 uren wachten werd ons geduld beloond en zagen we in de verte een blauw stipje, wat langzaam dichterbij kwam. Zodra het mogelijk was om in de sloep te stappen, wilden we geen tel meer verprutsen en gingen we na het goedkeuren van de organisatie meteen als één van de allerlaatste van start. Aangezien het water op de Thames behoorlijk woelig was, bleek dat er ook boten waren die daar minder tegen waren bestand. We zijn diverse boten voorbij gekomen die vol water naar de kant werden gesleept en waarvan de bemanning op de kant stond te bibberen.
Al snel kwam de Tower Bridge in zicht met vlak daarachter de Londen Eye. Na zo langs alle bezienswaardigheden te zijn geroeid, kwam er een deel in de route met vooral veel parken aan weerszijden van de Thames. Met de stroming mee gingen we als een speer, en werd op ons GPS snelheden tussen de 11 en 14 km per uur gemeten. Omdat je bij deze race verplicht een passagier mee moet nemen konden de dames onderweg wisselen. Stuurman Anne- Gerrit streepte alle bruggen weg die we gepasseerd waren. Zo kon hij op de routekaart aflezen dat we al een groot deel van de race hadden afgelegd. Het liep als een trein en we waren bezig met één grote inhaalslag. Vaak met bewonderende blikken uit andere boten of van publiek langs de oever. Een mooi moment was nog dat er iemand langs de kant stond te roepen; Fryslân boppe!! En enthousiast naar ons stond te zwaaien. Op een gegeven moment gingen we een boot voorbij waarop de man zei; looking good , go on, just around the corner you’re almost there! Enigszins verbijsterd kwamen we er dus achter dat de race er al bijna opzat.
Terwijl we hadden verwacht om er 4 uren over te doen, kwamen we na 3 uren roeien over de finish. Yes ! we waren er! Een tijd die ons uiteindelijk een derde plek in de Whaler klasse zou opleveren. Al snel gingen we weer over tot de orde van de dag. De sloep moest er weer uit, dus de kar moest worden gehaald. Ook moest ons busje nog bij het metro station in Richmond worden gehaald.
Nadat dit allemaal voorspoedig was verlopen, konden we ons in het roeiers feest gaan begeven. Er volgde een gezellige avond die werd afgesloten met een nazit voor de tent.
De volgende ochtend moesten we weer vroeg uit de veren. Nadat om half zeven de wekker ging, schoven we om zeven uur aan voor het ontbijt. Hierna moesten de tenten worden afgebroken en alles weer in de bus worden geladen. Om half negen hadden we de sloep weer aangekoppeld en kon ons terug reis beginnen.
Ook dit verliep weer zonder problemen. ’s Avonds om half acht waren we in Terhorne om daar de sloep weer te water te laten. We kunnen terug kijken op een fantastisch weekend. Een geweldige ervaring, en een super herinnering.