Zoals we al vreesden hield Grou ook dit jaar vast aan een traditie: warm weer! We waren er al de hele week bang voor, maar we moesten zweten! Nadat de sloep de woensdagavond ervoor naar Grou geroeid is, volgen de laatste voorbereidingen.
6 Mei is het dan zover; volgens de startlijst starten onze concurrenten (de Voorbijganger en de West Arvada) vrij kort na ons. We willen natuurlijk ons eigen race roeien, maar ondertussen ze stiekem wel voor blijven! We starten samen met de Garuda. In Alkmaar zijn we al eens samen met de voormalige Faba Facta gestart en we wisten dat we de boot aan konden. Nu het team zelf nog. Gelukkig roeien we al snel bij ze vandaan. Op het Pikmeer staat een stevige wind en we moeten er eerst recht tegen in. Eigenlijk gaat het ons allemaal relatief gemakkelijk af. Al snel halen we de eerste sloepen in. Dat geeft de nodige motivatie en we gaan weer lekker door. Vantevoren waren we wat benauwd voor die toch wel stevige wind, maar eigenlijk is het heerlijk verkoelend. Her en der worden we aangemoedigd door onze supporters wat ons natuurlijk goed doet.
Rond de Veenhoop staan weer wat vertrouwde supporters, waaronder heit en mem Scholte. Dit jaar geen wordt, dus maar weer verder.
In onze ooghoek zien we de Voorbijganger maar heel gestaag naderen, net als de West Arvada. Eerlijk gezegd hadden we die al veel eerder verwacht. Dat geeft ons moed en dat roepen we ook steeds door de sloep! We halen onze waarschijnlijke concurrent voor dit seizoen, de Eucalypta, in en proberen vervolgens dit gat zo groot mogelijk te maken. Als we op een gegeven moment het idee hebben dat we alleen voorop roeien, komt de West Arvada langszij. We proberen ze voor te blijven, maar tevergeefs. We weten dat ze behoorlijk op ons in moeten lopen, maar toch…
In de kleinere slootjes loopt ondertussen de temperatuur aardig op. Gelukkig liggen hier aardig wat bootjes aangemeerd, zodat de aanmoedigingen niet van de lucht zijn. Dat sleept ons erdoor. Opeens zien we de Voorbijganger nu toch wel heel dicht bij komen. Als we de Trije Hûs net voorbij zijn, zitten ze ons op het roer, totdat een zeilboot voor hen roet in het eten gooit. We horen een ongelooflijke knal en zien riemen verschillende kanten op steken. Achteraf blijken 2 dollen afgebroken en een roeister voor korte tijd knock out. Met 6 riemen wordt er verder geroeid.Bij ons is iedereen begaan met ze, maar ja, we moeten verder! Gelukkig nadert de finish voor ons al. Marjan riep al een paar keer dat het nog 10 minuten roeien was, maar nu begint het er toch al echt op te lijken. Nog even verbijten en dan gaan we over de finish. Het gat met de West Arvada blijkt tot onze opluchting niet zo heel groot. Als we eenmaal aan wal liggen, zien we tot ons afgrijzen dat de Eucalypta niet eens zo ver achter ons zat. Dat wordt spannend. Omdat we nog niet eerder echt met ze te maken hebben gehad, hebben we geen idee hoeveel wij sneller moeten roeien ten opzichte van hen. We wachten het rustig af. Uitpuffend in de zon moedigen we onze mannen nog even aan. Helemaal wit van het zout komen ze over de finish. In afwachting van wat komen gaat gaan we maar alvast douchen. Helaas kan ij niet bij de prijsuitreiking zijn en geef de meiden opdracht mij te sms’en zodra er meer duidelijkheid is. Dat doen ze: ik wordt gebeld met de mededeling dat we eerste geworden zijn! Dit hadden we echt niet verwacht (echt waar!). Terwijl ik iedereen op de achtergrond hoor gillen, geef ik ze opdracht voor mij dan ook maar een biertje te drinken. Het geeft een fijn gevoel te weten dat we ook dit jaar nog in de race zitten. Er staat ons nog 1 “oefenrace” te wachten en dan is het weer zover: de HT!
WE