Bram en Namle Gerrit hadden de sloep mooi afgeleverd in Alkmaar waarna het wachten was op de start. Met een inval stuurman, Johan, liep de spanning gestaag op hoe dichter we bij de start kwamen. Zouden die extra trainingen hun vruchten gaan afwerpen was de vraag. Aan het trainen kon het nu echt niet liggen!
Het werd tijd en we roeiden naar de start lijn, we lagen mooi aan bakboord zijde dus als we ons best zouden doen konden we als eerste onder het bruggetje door. Het startschot viel en weg waren we. We kwamen snel in ons ritme en doordat het Pulletje ook probeerde om als eerste bij de brug te zijn moesten we meteen volle bak draaien en dat lukte heel goed. Hierdoor lagen we voor ze en konden moeiteloos de brug passeren. Nu was het een kwestie om in het juiste ritme te komen. Met Wim op slag ging dat goed en het Pulletje kon ons, mede door het smalle slootje waar we door heen moeten, dan ook niet voorbij komen. Pas na de eerste bocht was er genoeg ruimte voor hun om ons te passeren. Nu hadden we vol in de wind en dat was wel even wennen Het tempo zakte iets en door elkaar weer op te jutten was dat van korte duur. Hierdoor verliep het eerste rondje ook in een mooi tempo.
Bij de 2de passage van het eerste bruggetje waren daar de problemen. Een langzame boot dook voor ons onder de brug door waardoor wij werden opgehouden. Gelukkig gaf deze boot ons net genoeg ruimte, omdat ze tegen de kant waren gedreven, om hun in te halen. Dat ging net goed maar we waren nog maar net weer op gang of Namle schreeuwde dat zijn riem de beste tijd had gehad en dat het op knappen stond. Gelukkig hadden we een reserve riem bij ons toen we bij de kraan kwamen gooide Namle z'n riem dan ook resoluut in het gras en met behulp van Bram had hij snel de reserve riem te pakken. Door dit akkevietje waren we wel even van slag en moesten we weer in het goede ritme zien te komen. Na wat schreeuwen en blèren kwam de goede slag en tempo weer terug in de boot. Nu kwam het zwaarste stuk, de Schermerringvaart. Het leek wel of het een beetje harder was gaan waaien en met deze tegenwind werd het er niet makkelijker op. Er lagen ook allemaal sloepen voor ons, waaronder Oksewiel, om in te halen en dat geeft toch altijd weer de juiste opkikker om de pijn proberen te vergeten. Echter kwam daar ook de Orkaan opzetten. Dit werd spannend, het leek er echter op dat het er een d'r op en d'r over voor hun zou worden maar doordat wij ook Oksewiel wilde in halen gingen we volle bak draaien. Hierdoor moesten we, in de voorlaatste grote bocht voor de finish, de buiten bocht nemen en kwam de Orkaan, in de binnen bocht, toch langszij. Hier stuitten zij echter op Oksewiel die wij weer wilden in halen. Door stug door te roeien en niet te verslappen hadden we nu het voordeel want in de volgende bocht zaten we op de ideale lijn om als eerste de brug te passeren. De Orkaan probeerde alles maar wij hielden stand en passeerden als eerste de Friese poort brug Nu was het nog een klein eindje naar de finish. De Orkaan deed toch nog een poging maar revanche bleef voor hun uit en we finishten dan ook, hetzij nipt, voor hun. Wat waren we kapot, maar voldaan!!
Wat een race was dit weer. Na het dit keer snelle afhandelen van de boot laden en het dit keer wel lekkere eten kwam de uitslag. Een rommelige prijsuitslag was er ook dit jaar weer en hierna kregen we een stencil met de uitslag: 11de dit keer. We waren tevreden want dit was 2:16 min sneller dan vorig jaar en 1:15 min sneller dan in 2003. Het trainen heeft zijn vruchten afgeworpen! Al met al een geslaagde wedstrijd en een mooie generale voor Amsterdam.
JL