Sloeproeivereniging Trewes Friesland

2005 Amsterdam T3

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

Afgelopen zaterdag stond de wedstrijd in Amsterdam op het programma. Voor ons was de zaak om hier goed te presteren, om eventueel de titel voor het Nederlands Kampioenschap alvast veilig te stellen, en niet alles op de laatste wedstrijd van het seizoen aan te laten komen.

Helaas was Irma het weekend voor 8 okt gewond geraakt aan haar hand, en moest haar plek door Annemarie worden ingenomen. Annemarie had alleen nog maar op bakboord kant getraind, en werd nu dus op stuurboord kant voor de leeuwen gegooid tijdens deze titanenstrijd.

Om 8 uur vertrokken we vanuit Aldeboarn. We hadden weer een busje gehuurd omdat dit naar de wedstrijd in Rotterdam ook goed was bevallen. Bovendien heb je in Amsterdam dan ook niet te maken met de parkeerproblematiek en de hoge kosten die dit met zich mee brengt.

De reis verliep vlot en om 9.40 waren wij al op het java-eiland om te wachten voor het kranen. We konden net een bakje koffie drinken en de dixie bezoeken, voordat wij aan de beurt waren. In no time lag ons sloep in het water, had Gerrit de bus met trailer geparkeerd, en hadden we een sleep richting het Oosterdok (de start in finish plaats). Vanaf 11 uur werd er gestart in groepen van 4 sloepen, om de 4 minuten. Ons starttijd was 12.24 dus er zat niets anders op dan te wachten. De laatste koolhydraten werden nog genuttigd, hoewel dit bij de meesten moeizaam verliep vanwege de zenuwen. Even voor 12 uur gingen we richting ons sloep om ons te instaleren, en ons voor te bereiden op de wedstrijd. Enige peptalk hadden we niet meer nodig iedereen wist wat ons te doen stond. Na nog de aanmoedigingen van ons herenteams in ontvangst te hebben genomen, en hen ook succes toegewenst te hebben, gingen we richting startlijn. Hier was nog veel geklooi omdat de sloepen veel te dicht bij elkaar lagen en we met ons riemen in elkaar kwamen. Uiteindelijk hadden we toch wat meer ruimte gekregen zodat we goed weg konden komen. We zaten in dezelfde startgroep als ons concurrent De Kaagtijgers, dat zij na de start bij ons weg zouden lopen was wel verwacht.

Het was voor ons van belang om ons eigen race te roeien en ons in het begin niet gek te laten maken. We konden in een lekker tempo de IJhaven door roeien, en al spoedig kwamen we in het Lozingskanaal terecht. Verscheidene herkenbare punten van voorgaande jaren kwamen ons voorbij, nadeel hiervan is dat je dan ook nog weet dat je nog een heel stuk te gaan hebt.

Op een gegeven moment spoort Gerrit ons aan om even aan te zetten, om een sloep te kunnen inhalen. Deze versnelling hakt er flink in, en is voor Nienke dan ook een breekpunt. Haar ademhaling is zeer gejaagd en ze komt er eigenlijk niet meer bovenop. De bikkel die naast mij op het bankje zit heeft het flink moeilijk en verschillende malen denk ik dat ze er bij neer zal vallen. Ik probeer haar op te peppen op en biedt haar een dextro aan en zeg dat ze wat van mijn drinken met ORS moet nemen om haar zouten weer aan te vullen. Dit is nogal smerig en even later wordt het dan ook weer uitgespuugd. In de verte zie ik de contouren van de West Arvada, Deze sloep is 4 minuten na ons gestart en we hadden als doelstelling om hen voor te blijven. Shit dit ziet er niet goed voor ons uit als deze dames nu al op ons in roeien. Wanneer de sloep dichterbij komt blijkt dat het om de NWH Salland gaat een herensloep die uit dezelfde mal is getrokken als de West Arvada. Poeh, dit geeft weer moed, zo slecht doen we het toch niet. Na een poos bereiken we het Olympisch stadion, we zijn nu halverwege de race. Hierna volgt een lang stuk kanaal, Kostverloren genaamd. Dit heb ik maar omgedoopt tot Kopverloren. Met de zon op het gezicht en de wind mee (dus geen verkoeling), kwam ik hier de man met de hamer tegen. Mijn kop stond op barsten, en bij het binnengaan van de grachtengordel wist ik niet meer of ik nu op stuurboord of op bakboord zat, ik was de kluts volledig kwijt. Niet veel later werden we door de Trewes 2 ingehaald. Als een stel dolle stieren ragden ze door de grachten. Aangemoedigd door het publiek probeer je alles er uit te halen wat er in zit. Zo goed en zo kwaad als het gaat word er zo nu en dan nog een sloep ingehaald. Verschillende malen moesten we inhouden omdat we anders bij de voorganger op de kont zaten. Niet iedereen geeft meteen ruimte om voorbij te kunnen, wat de nodige scheldpartijen oplevert. Het is in dit deel van het traject ontzettend zwaar om steeds weer de sloep op gang te brengen na het passeren van een brug. Je kunt geen mooie lange slag roeien, en bent voortdurend uit je ritme. Bij een van de laatste bruggen van de Herengracht stond een groep Trewes supporters. Zij hadden de Kaagtijgers geklokt tijdens het passeren, en riepen ons toe dat het er nog steeds inzat. Met alle vechtlust die we nog bezaten werden de laatste kilometers weg geroeid. We werden op het eind van de Oude Schans toch nog voorbij geroeid door de West Arvada, en ook de Doorhaler van de Hoge school Utrecht probeerde ons nog in te halen. Dit wilden we niet laten gebeuren, en met een heuse eindsprint konden we net voor hen de finish passeren. Totaal kapot vielen we over ons riemen heen. Wat een klote eind en wat zwaar, moet dit nu leuk zijn? We konden meteen een sleep krijgen richting de kraan en maakten hier dankbaar gebruik van. We inventariseren bij elkaar hoe het met de ander gesteld is, en hoe de wedstrijd ervaren is. Het vocht en energie tekort werd weer aangevuld, en er wordt naar een comfortabele positie gezocht om je meest getergde lichaamsdelen te ontzien. Zo zijn we al snel bij de kraan beland en trekt Gerrit een sprint om de trailer te halen. Terwijl wij nog maar amper aan de kade liggen zijn we toch al aan de beurt om getakeld te worden. Dit verloopt vlot, en na een parkeerplaats te hebben gezocht, kunnen wij ons achter de sloep opfrissen en ons van schone kleding voorzien. Na enig getut zijn we allemaal klaar om weer richting Oosterdok te vertrekken met een pont. Jammer genoeg moeten we hier nogal lang op wachten en word er toch maar besloten om alvast bier uit de koelbox in het busje te halen. Dit laten de meeste van ons zich alweer goed smaken. Bij de feesttent aangekomen worden de heren van Trewes opgezocht om hun verhalen te horen.

Ik word aangesproken door een roeister van de Kaagtijgers en volgens hun berekeningen hadden zij 114 seconden sneller moeten roeien om ons voor te blijven. Dit wil ik nog niet geloven, en heb zoiets dat we eerst de officiële uitslag maar moeten afwachten. Er zijn anderen die er wel in geloven en er alle vertrouwen in hebben dat het goed zit met ons en ons alvast feliciteren. Op een gegeven moment maken de roeiers van de Trewes 1 aanstalten om richting de kraan te gaan, we besluiten om met zijn allen met hun mee te varen, en zo krijgt het roeien een heel nieuwe dimensie. Terwijl we hutje mutje zitten, zijn er nog een aantal bikkels die ons richting java-eiland roeien. Terwijl de heren nog moeten wachten op het kranen zetten wij alvast koers naar Aldeboarn. Na een plaspauze bij een tankstation, en nadat we Wendy in Heerenveen op het station hebben afgezet, is ons eindbestemming snel bereikt. Het blijkt dat de heren van Trewes 2 net voor ons zijn gearriveerd. Het is 8 uur, en op dit tijdstip zal de prijsuitreiking in Amsterdam beginnen. Om 8.15 ging de telefoon van Marjan. Zij zou door Tina gebeld worden zodra de uitslag bekend was. Terwijl Marjan naar buiten liep om Tina beter te kunnen verstaan, kwamen ook de heren van Trewes 1 net aan. De ontlading was groot toen bleek dat we de eerste plaats hadden gehaald, ook was er nog ongeloof, hoe is het toch mogelijk! Amsterdam winnen, en de Nederlands Kampioen titel opnieuw behalen. Na elkaar te hebben gefeliciteerd, moest ik helaas naar een ander feest, maar het Trewes legioen kennende zullen ze er nog wel een leuk feest van hebben gemaakt.

TB

Sloeproeivereninging Tréwes
ADRES:
Harmen van Meekeren
Easterboarn 5
8495 NB Aldeboarn
Email: bestuur@trewes.nl

Privacy verklaring