Het weekend van de grote logeerpartij. Bepakt en bezakt stonden de vrouwen van de T3 en de mannen van de T1 zaterdagochtend klaar voor vertrek. Eindelijk was daar dan de dag van de Maasrace. Doordat de Maasrace onderdeel uitmaakt van het programma van de wereldhavendagen is het één van mooiste wedstrijden van het seizoen. Ook de massastart bij de Erasmusbrug is met al zijn chaos een juweeltje.
De mannen van het STC hadden ons tijdens de logeerpartij in Aldeboarn uitgenodigd om te blijven overnachten tijdens de Maasrace. Het was spannend of wij, provinciaaltjes, het vol zouden houden in de grote boze Randstad. Gelukkig was ons begeleiding toegezegd in de vorm van Marcel en Ard. Enigszins nerveus werd om 08.45u uit Aldeboarn vertrokken. Op het Doelhof werden we uitgezwaaid door enkele echtgenotes en kinderen. Het leek wel alsof we vanaf hotel New York vertrokken i.p.v. dat we er naar toe gingen.
Ruim op tijd en zonder vermeldenswaardige avonturen kwamen we in Rotterdam aan. De Tréwes sloepjes lagen toen al vredig te dobberen in het haventje bij het STC.
In een heerlijk zonnetje zaten de meeste roeiers te genieten van al die voorbijkomende bootjes op de Maas. Wat een heerlijke voorbereiding op de wedstrijd.
Op een gegeven moment was het dan zover om naar de Erasmusbrug gesleept te worden. Onze Tréwes 1 werd als eerste achter de Sjælland geknoopt. De dames van Grou kregen we aan de kont hangen. Daarachter werden nog wel een stuk of vier sloepen bevestigd. In de T1 werd opgemerkt dat wanneer dat vorig jaar was gedaan, we wellicht een sloep van een halve meter langer hadden gehad. De kapitein van de Sjæland had blijkbaar haast want we spatten met een fors gangetje over de woelige baren van de Maas. Doordat er heel veel schoons te bekijken was stuurden de Grouster dames enigszins schuin achter ons waardoor het maar een haartje scheelde of de Wetter Spetter had zoveel spetters wetter over de rand gekregen dat ze gepromoveerd was tot duikboot.
Waarom wordt er altijd zoveel afgezeken. Hadden we goed en wel een paar slagjes ingeroeid of er moest alweer gepiest worden. Er werd heel wat afgedruppeld,… veel voorstellen deed het ook al niet! De halve sloepenvloot heeft nu al enkele jaren een bouwplaats in gebruik als openbaar toilet. Zodra de werkzaamheden daar zijn voltooid moet er waarschijnlijk al aan grondsanering worden gedacht!
Toen er nog een klein kwartiertje te gaan was tot de start beval Tjerk ons op te roeien naar de Erasmusbrug. We probeerden ons mooi dicht bij het startschip te positioneren. We lagen prachtig vrij maar al snel kwamen meer en meer sloepen bij ons liggen. De meeste waren lichtere sloepen waardoor we verwachten dat deze na de start al snel bij ons vandaan zouden peddelen. Na het startschot bleek echter niets minder waar. We vielen met onze eerste slagen prachtig in het startschot maar zaten al snel hopeloos in de knoop met o.a. de Orkaan. Riemen klapten in elkaar en hier en daar moest snel weggedoken worden voor vervaarlijk rondmaaiende riemen. Een armada van sloepen in een fantastische chaos. Omdat het volledig overmacht was en iedereen elkaar in de weg zat, viel er in onze omgeving geen onvertogen woord. Manmoedig, enigszins hulpeloos en hopeloos droegen we ons lot.
Even verderop zag Tjerk een gaatje waardoor we uit de wirwar aan sloepen konden manoeuvreren. Dit had wel tot gevolg dat we meer naar het midden van de Maas werden gedwongen. Knarsetandend moesten we ervaren dat de Tréwes 3 vrouwen heel geëmancipeerd over ons heen gingen. We lagen onder en moesten dat even laten gebeuren. Deze situatie duurde niet lang want in hun feministische roes klapten de dames en een andere sloep op elkaar. We konden ze aan de walkant passeren en hadden de regie terug!
Wat een verschil, … roeien aan de walkant scheelde giegagen tegenstroom. Toen moesten we door het smalle kanaal wat ons naar het keerpunt voerde. Warm, warm, warm! Geen zuchtje wind en we roeiden moeilijk. Eindelijk klonken op een bepaald moment de verlossende woorden van Tjerk: “nog honderd meter in het kanaal”. Het was heerlijk om vervolgens een verkoelend windje te voelen. We kregen extra energie omdat we ons los konden roeien van de Brijbek en het Sloepweesje. Nu werkte de strategie van de stroming precies omgekeerd. Hoe meer naar het midden, des te meer voordeel van de stroming. We zagen het aan de Brijbek die op ons inliep nadat ze meer voor het midden kozen. Verschillende T1 roeiers kregen het op dat moment moeilijk. Meetellen, slaglengte aangeven, elkaar oppeppen en coachen werd het devies. Na het slagje door de grachten werd de Erasmusbrug gepasseerd. Ik had van vorig jaar geleerd want toen dacht ik er hier te zijn. Nu wist ik dat we nog een stukje hadden te gaan en heb vervolgens mijn laatste energie in de resterende kilometers gestopt. Toen we de finish passeerden bleken we te leiden aan het “post-Lutine-finish-syndroom”. We roeiden namelijk door en wilden nauwelijks van Tjerk aannemen dat we er al waren.
In het haventje bij het STC dook Heavy Camiel Hoogland als een ware Hoogeband de plomp in. Niet te beroerd om deze gek te volgen kreeg dit initiatief van een aantal teamleden navolging. Heerlijk om je niet te hoeven bekommeren om voorbij zwemmende visjes. Die zijn daar al lang uitgestorven. Ook leuk,. . dat fluoriserende water met een eigenaardig geurtje. Nee,.. hoor,.. schoon was het niet, maar er viel heerlijk af te koelen. Zalig.
Na de douche was het tijd voor de gebruikelijke schranspartij. Tot grote verbazing van sommige Tréwes leden, blijk je rijst en pasta ook koud als salade te kunnen eten. De kok moest bijna worden bedaard om niet met scherp vleesmes die Friese provincialen wat manieren bij te brengen. Beste meneer Kok,… die koude rijst en pasta was heerlijk. (tip: warm is het misschien nog wel lekkerder J) grapje!
Alsof het nog niet warm genoeg was werden we door de organisatie verrast met enkele wulps bewegende Braziliaanse dames. Na een optreden van een half uur verdwenen ze even snel als ze gekomen waren richting kleedkamer. Hierbij werden ze gevolgd door een grote Fries die zogenaamd zaken wilde doen. Enfin,.. het lukte hem blijkbaar toch telefoonnummers uit te wisselen zodat we wellicht de Samba nog eens in het Noorden te zien krijgen.
Bij de prijsuitreiking werd tot onze verrassing “Kaatje” eerste in het algemeen klassement. We hadden de Azorean High wel als winnaar verwacht, maar Kaatje bleek het best. Zowel de dames als de heren van Tréwes werden tweede in hun klasse. Overall werd de T1 derde.
Na de prijsuitreiking ging het richting “Nederlander”, een opleidingsschip van het STC waar we te gast waren. Magnifiek,…. wat een prachtige ambiance. We waren helemaal lyrisch van die oude boot waar de historie vanaf druipt. Als een stel kleine kinderen zijn we op ontdekkingsreis geweest. Marcel, Ard en de STC-jongens hebben ons even laten uitrazen en vervolgens meegenomen naar de Erasmusbrug. Hier hebben we onder het genot van een biertje kunnen genieten van de vlootschouw op de Maas en vervolgens van een groots vuurwerk. Teruggekomen bij de Nederlander merkten we dat onze lijven alweer om energie vroegen. Het kostte Marcel en Ard enige overredingskracht om een aantal Tréwes leden te overtuigen dat de Turkse pizzaboer hele lekkere dingen maakt. We mochten niet naar de snackbar! Wow, die Turk mag mee naar Friesland! Om je vingers bij op te eten.
Het afzakkertje namen we in het STC stamcafé “het Kraantje”. Daarna hebben we ons in het vooronder laten zakken waar we sliepen in de eerste klas. G.H. lag toen al tevreden snurkend boven me in het stapelbed. ’S Nachts maakte T.A. nog een foute inschatting van de hoogte van het stapelbed en lazerde half naar beneden. Zonder persoonlijke ongelukken zijn we uiteindelijk de nacht doorgekomen.
“S ochtends stond een heerlijk ontbijtje te wachten. Hoewel er diverse koffiefreaks in de Tréwes geledingen zijn, durfde slechts één dame het aan om de koffie met dropsmaak bij het ontbijt te nemen. De meesten durfden het maagdarmkanaal niet aan deze beproeving bloot te stellen. Na het afscheid van onze hotelboot, ging het wederom riching Erasmusbrug om wat van de wereldhavendagen mee te pikken. Uiteindelijk werd de terugreis naar Friesland om 13.00u aanvaard. Onze enerverende logeerpartij zat erop. Wat mij betreft maken we deze logeerpartijen over en weer tot een traditie!
LT