Dik acht uur vertrok de Trewes 3 vanuit het Doelhof richting Amsterdam. Alles verliep voorspoedig en al snel hadden we ons eindbestemming bereikt. Er stond een grote rij auto's met sloepen te wachten op het kranen en we konden niets anders doen dan ons beurt afwachten. Op zich is dit geen probleem, maar wanneer je nodig moet plassen wordt dit een ander verhaal.
In de verste verte was er geen toilet te bekennen en werd dit de eerste keer afzien voor vandaag. Met pijn in de buik roeiden we een poos later richting Prins Hendrik kade waar, let wel 4 dixies stonden voor een groot aantal roeiers, veel te weinig dus. Na nog een tijdje afzien in de rij kon uiteindelijk de blaas geledigd worden, wat een opluchting. Rond 10.30 zaten we heerlijk genietend in het zonnetje, aan een kopje thee/ koffie, terwijl de laatste boterhammen, bananen en macaronie werden genuttigd. De eerste sloepen maakten zich inmiddels klaar voor de start welke om 11.00 zou plaatsvinden. We maakten ons toch wel weer zenuwachtig en keken geregeld op ons horloge wanneer het eindelijk tijd zou zijn dat wij mochten vertrekken. Na allemaal nog een keer het toilet bezocht te hebben, konden we ons om 11.45 in de sloep gaan installeren. Na een poosje te hebben rond gedobbert klonk om 12.20 voor ons het startschot. We starten als enigst dames team gelijktijdig met De Okselwiel uit Tersoal, De Brijbek uit Workum en De Doorhaler uit Utrecht. We roeiden uiteindelijk redelijk snel weg uit deze groep en konden even later een goed tempo vinden om in door te gaan. De verwachting was dat we vanwege ons late start tijd, aan alle kanten voorbij geschoten zouden worden door allerlei snellere sloepen, maar dit bleek niet het geval. We hadden soms zelfs het idee dat we moederziel alleen aan het roeien waren. Toen Gerrit ons aanspoorde om sneller te roeien, om een sloep in te halen, schrokken we er bijna van. Na ongeveer anderhalf uur roeien waren we ter hoogte van het Olympisch Stadion, wat inhoud dat je halverwege de race bent. Na nog een lang saai stuk kanaal konden we later ons route vervolgen, in de voor iedereen bekende grachten. Hier stonden steeds meer mensen langs de kant te kijken, en werden we zo nu en dan aangemoedigd. Sommige terrasjes zaten vol ,en het publiek zat ons met verbazing aan te kijken. Ik kan me voorstellen dat het geen "aantrekkelijke"sport is om naar te kijken, als je ons met verbeten en verwrongen gezichten voorbij ziet roeien. Het contrast is dan ook groot met de keurig verzorgde typetjes die aan de kant zitten. De vermoeidheid begint ons inmiddels parten te spelen en na het passeren van een brug ( en dat is er nogal eens één ) gaat het steeds moeizamer om weer op gang te komen. Ook zagen we dat de Hoge school uit Utrecht op ons in begon te lopen. We hebben geprobeerd om hen zo lang mogelijk voor te blijven, maar uiteindelijk haalden ze ons toch nog in. Het grootste deel van de race lag nu achter ons, terwijl alles in je lichaam begint te protesteren. Bij het passeren van de laatste brug en het ronden van Nemo is het een kwestie van op je tanden bijten, en karakter tonen. Tijdens de laatste honderd meter horen we de spreker, en worden we aangekondigd als de eerst volgende sloep die de finisch gaat bereiken. Yes, wat een opluchting, we zijn er ! Na de sloep te hebben afgemeerd moeten we eerst allemaal bijkomen. Aangezien we met de sloep in de schaduw liggen, en we koud worden, besluiten we op de wal een zonniger plekje op te zoeken.
Zo langzamerhand beginnen de verhalen te komen en kan er weer eens een lachje af. Voorzichtig word er van het bier geproefd en zelfs dit begint weer te smaken. Op een gegeven moment worden er aanstalten gemaakt om met de sloep richting kraan te gaan. Na nog een poos in de rij te hebben gestaan voor een bezoek aan een dixie (alweer ? ), worden we met ons sloep richting kraan gesleept. Hier blijkt dat we nog lang niet aan de beurt zijn en rest ons weer niets anders dan te wachten. Om de tijd door te komen word er een praatje gemaakt met de roeiers van de brandweer uit Groningen. Deze heren hadden ons vol respect voorbij zien roeien en waren ook zeer onder de indruk. Nog even hebben we gedacht aan een collectieve overstap naar de brandweer, omdat hun werk en vooral de nachtdienst nogal aantrekkelijk werd voorgespiegeld. Toen ons sloep op de trailer lag zijn we toch maar weer gezamelijk richting Aldeboarn vertrokken. Na een sanitaire tussenstop bij een pompstation, konden we ons weg weer vervolgen. In de kroeg werd de uitslag afgewacht die ons via verschillende connecties zou worden doorgebeld. Bij het binnenkomen van een aantal Trewes 1 roeiers werd ons meteen de uitslag verteld. Zij waren net telefonisch op de hoogte gebracht en wij waren na de Bartix uit Harlingen als tweede geeindigd. Met dit resultaat waren wij zeer tevreden, er zat voor ons deze keer echt niet meer in. De heren van de Trewes 2 hadden de dertiende plaats behaald en de Trewes 1 was eerste geworden. Een fantastich resultaat wat in Amsterdam nog nooit eerder was gelukt. Daar deze wedstrijd voor de heren meetelde voor het N.K. klassement, zitten zij nu op rozen en hoeven ze in Muiden niet meer vol aan de bak om Nederlands Kampioen te worden. Wij daarentegen moeten op 6 november nog één keer vlammen, om voor de titel te strijden. De komende tijd moet er dus nog serieus getraind worden om optimaal te kunnen presteren.
TB