2005 Logeerweekend STC

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

Zaterdagavond

Zaterdagavond, de blaren zijn weer wat weggetrokken, open konten zijn te harden (of is het de alcohol waardoor je het niet meer voelt??) en de verhalen over de geweldige wedstrijd hebben plaats gemaakt voor bier drinken, nog meer bier drinken, dansen, springen en andere vormen van vermaak. Het is opvallend dat de leden van STC er een rare manier van “dansen” op na houden. Ze trekken de muts van hun trui op hun kop, doen de handen in de zakken en dan is het een kwestie van springen en beuken. Dit fenomeen wordt al snel overgenomen door Anne Gerrit, hij heeft alleen geen muts en trekt dan maar zijn shirt over zijn kop, en vervolgens zijn er natuurlijk nog meer die dit voorbeeld volgen.

Verder was nog toch wel opvallend dat de leden van STC tijden op de weg hebben gezeten met gevaar voor eigen leven, de grote hamvraag is natuurlijk “wat was de verwachting van het zitten op de weg in Aldeboarn”, de metropool van friesland.

De andere vormen van vermaak kunnen nu nog niet zo goed worden ingevuld…. Als er aanvullingen zijn over wat er nog meer is gebeurd later op de avond kan dit worden doorgegeven aan onze postmaster, hij zal dit censureren en plaatsen op de site.

Het was een geslaagde avond.

IZ

Zondagochtend

Zondagochtend, even na tienen, arriveer ik in Aldeboarn bij het fraaie gelegenheidshotel van Jelle en Marjanke. Het is prachtig weer en terwijl ik vrolijk de oprit opwandel zie ik heel wat STC roeiers en roeisters uitermate brak in het zonnetje zitten. Sommigen proberen met dichtgeknepen oogjes, de door alcohol en slaaptekort geteisterde breinen te behoeden voor voor het felle zonlicht. Anderen houden zich nog op in het omfloerste licht in de schuur van Jelle en Marjanke. Omdat ik (helaas) niet in de gelegenheid was om de zaterdagavond met mijn mederoeiers door te brengen, ben ik in staat iedereen een opgewekte en vrolijke ochtend toe te wensen. Het anders zo goedgemutste Rotterdamse gezelschap reageert er maar ingetogen op. Eerst maar een bakkie denk ik en stap de schuur binnen. Zodra ik over de drempel ben word ik op een akelige manier geconfronteerd met de geur van alcohol vermengd met de mufheid van een hok vol zweetsokken en ander ongerief. Gelukkig is deze ervaring van zeer korte duur doordat een heerlijke sterke, zwarte bak koffie nog overheersender ruikt dan de uitgezwete en uitgeademde afvalstoffen van een feestende groep Rotterdammers.

Genietend van koffie en ontbijt komen de verhalen op gang. Steeds meer STC en Tréwes leden komen op de praatstoel te zitten. Mooie verhalen passeren de revue waarbij het waarheidsgehalte niet op een al te hoog peil zal liggen. Diverse feestgangers worden namelijk betrapt op forse geheugenhiaten.

Rinsejan, president-directeur van Tréwes, arriveert op een tijd die zijn positie weergeeft. Hij weigert zijn zonnebril af te zetten daarmee meteen de nodige informatie verschaffend!!

Even na elven is het gezelschap op sterkte en worden de feestgangers door de thuisblijvers gedwongen in actie te komen. We hebben afgesproken dat het STC kennis zal maken met “de oorsprong” van Tréwes….. Marcel lijkt enigszins teleurgesteld wanneer blijkt dat dit niet een kennismaking met “de moeders” betreft. Een lang touw wordt uitgerold en de oude rotten van Tréwes toveren hun touwtrekschoeisel onder snelbinders en uit kofferbakken tevoorschijn. Het imposante lederen schoeisel blijkt enigszins verdroogd en hier en daar moeten verbolgen spinnetjes uit hun woning worden verdreven.

Hoewel mij de rol van activiteitenbegeleider is opgedrongen vind ik Gerrit Hofstra graag bereid om tekst en uitleg te geven over het Tréwes verleden inclusief de spelregels van de nobele kunst der touwtrekken. Tjerk weet nog hoe die spelregels moeten worden toegepast en neemt de rol van scheidsrechter op zich tijdens een demo. Arjen en Teije slaan daarbij als boze rammen hun -met staal verstevigde- hoeven in de grond. Geen psychologisch spel zo blijkt, maar een poging de ultieme grip op de grasmat te krijgen. Tijdens de demo blijkt er wel degelijk met machtsvertoon en psychologische oorlogsvoering te worden gewerkt. Met een beweging die me doet denken aan de manier waarop sumoworstelaars klaar gaan staan voor de strijd, wordt met de ene voet het touw opgegooid waarna de hak van het andere been met een sierlijke zwaai in de grond wordt geramd! Terwijl Teije de tegenstanders lijkt te hypnotiseren en zijn meest gemene blik opzet, brult Arjen aan de andere kant van het touw zoals we hem ook in de sloep kennen. Alsof het een kampioenschap betreft, zo fanatiek verloopt deze demonstratie. Daarmee worden ook de laatste restverschijnselen van de afgelopen nacht verdrongen en is de toon gezet. Diverse krachtmetingen vinden plaats: Tréwes 1 vs. Deddes, dames Backx vs. Tréwes 3, Hoboken vs. Deddes, STC vs. Tréwes en zo nog diverse varianten. Was het afgelopen vrijdag nog Jelle z’n geit, die na een geslaagde uitbraakpoging het verkeer langs Aldeboarn ontregelde, nu zijn het de verbaasde voorbijgangers. Vol onbegrip slaan ze het schouwspel gade en vervolgen daarna hoofdschuddend hun weg. Op een gegeven moment hebben alle touwtrekk(st)ers het kookpunt bereikt en is het tijd om het gezelschap af te laten koelen.

Afgelopen week heeft Jelle met zijn speurzin reeds een fraaie sloot ontdekt. Onder een laagje mooi helder water ligt een verraderlijk dikke laag blauwe drek. Het plan is die al springend, met of zonder polsstok, te bedwingen. Al snel begrijpen onze Rotterdamse vrienden wat de bedoeling is…. De eerste pogingen verlopen succesvol en we moeten even geduld hebben voordat de eerste ongelukkige een krater in het inmiddels groezelige water slaat en er een zwarte fontein ontstaat. Rinsejan bedenkt ter plekke een nieuw vriendschapsritueel gebaseerd op het begrip “solidariteit”! Onder het motto: “Goor worden we toch”, springt hij met een sierlijke boog, volledig vrijwillig, in de in de inmiddels tot baggerpoel verworden sloot. Meewarig het hoofd schuddend weigeren de overige Tréwes leden vooralsnog mee te doen. Dan maar wat minder vriendschappelijk. Het zijn en blijven toch ook sportieve concurrenten, die STC-ers. De prijs voor de mooiste sprongen en beste techniek is voor sportwonder Camiel. Al snel moet hij echter bekennen dat hij vroeger niet op de fiets naar school kon maar dat de polsstok zijn vervoermiddel was. Oneerlijke concurrentie, omdat het op de Maas moeilijk oefenen is.

De STC-ers blijven hun best doen elkaar zo diep mogelijk in de blauwe blubs te laten belanden. Wander ziet zijn recordpoging om de beste “Gollem” look a like te worden, bekroond met de hoofdprijs. In een overwinningsroes springt hij nog maar een keer…. Helaas loopt dit minder goed af en een verstuikte enkel is het gevolg.

Even gebeurt er niet veel spectaculairs maar Niels, de negenjarige zoon van Arjen, zorgt voor het vervolg. Stoer laat hij zien hoe het moet. Niet denken maar doen en oefening baart kunst. Niels springt vol elan verschillende keren heen en weer en opent dan, volslagen onverwacht, de frontale aanval op paps Arjen. Hij doet een greep naar de macht in huize Hartlief door Arjen richting sloot te duwen. De hulp van Rinsejan is nodig om deze poging met succes te bekronen. Dit betekent overigens wel een kantelpunt in de sportieve ontwikkelingen. Polsstokspringen wordt Modderduiken en het gewenste niveau is weer bereikt... "EN NO WY!!!!" Vanaf dat moment lijkt iedereen de weldaad van een modderbad te willen (moeten) ondergaan. Het touw wordt opnieuw uitgerold en met de sloot tussen de partijen in, gaan het STC en Tréwes nogmaals de strijd aan. Vrij gemakkelijk worden de toch al zeiknatte STC-ers opnieuw de sloot ingetrokken. Rinsejan slaat “vriendschappelijk” zijn arm rond mijn schouder en laat een spoor een bagger op me achter. Hij doet een beroep op mijn solidariteit waarna we ons gezamenlijk tussen de besmeurde STC-ers in de sloot laten vallen. Het modderige gezelschap breidt zich ook uit met Bauke, Jeen en Camiel. Het idee ontstaat om in de lengterichting van de sloot een “scrum” te doen zoals bij rugby. De STC mannen vinden dat niet zo’n goed idee omdat het soortelijk gewicht van Tréwes 1 behoorlijk hoger ligt. Een alternatief wordt gevonden door ieder van een kant te komen en te kijken wie door de sloot het snelst de totale lengte kan afleggen. Tjerk offert zich weer op als scheids. Camiel wil op een sierlijke manier aan de start verschijnen en springt gracieus in de plomp. Het duurt even alvorens we hem weer boven water zien komen. Bijna was onze "stânfries" verzopen. Hij overtreft Wander door als moddermonster, proestend en naar adem snakkend te herrijzen. Dan mogen we los!! Allemachtig, dit blijkt een giga-zware uitdaging te zijn. Misschien wel 150 meter baggeren we door de modder. De strijd blijft onbeslist. We hebben even wat tijd nodig om te herstellen en kunnen wel een verzetje gebruiken. We hopen dat de STC meiden en Tréwes dames hun krachten zullen meten in de modderpoel. Jammer genoeg zegeviert het verstand bij de vrouwen en blijven we helaas verstoken van een mooi schouwspel (en een douchepartijtje na afloop). Reden om op te breken en ons enigszins toonbaar te maken. Omdat we werkelijk geen douche kunnen betreden zonder ernstige verstoppingen te veroorzaken, gaan we in optocht door het dorp richting rivier de Boarn. Daar zwemmen we een paar slagen en spoelen de modder af. Hoewel na het douchen de meeste blubber is verdwenen blijven we allen een zweempje "drek eau de Aldeboarn" bij ons dragen. Geen Axe, Fa of Odorex dat daar tegenop kan.

Bij Jelle en Marjanke kunnen we vervolgens onze energie weer wat aanvullen met een voedzame lunch. We proosten voor de laatste keer op dit geslaagde weekend alvorens het STC uit te zwaaien. Ik ben benieuwd hoe ze de geur van verse Friese veengronddrek uit hun auto’s weten te verwijderen…..

LT

Nagekomen bericht over de zondagavond.

Mirjam, roeister in de Tréwes 3, zou hoe dan ook een Rotterdamse prins aan de haak slaan. Onder het motto "Liever vreemd gaan dan vreemd roeien", heeft ze verwoedde pogingen gedaan er een amoureus weekend van te maken. Helaas is dit niet gelukt?!? Zondag had ze een aantal luisterende oren nodig. Uiteindelijk verzuchtte Mirjam; "Ik wacht wel op de prins op het witte paard" Op -Tréwes-vrienden kun je rekenen en er werd snel een datingoproep geregeld. "Heeft Mirjam haar Prins zaterdagavond gevonden of kwam deze ridder te paard zondagavond laat nog langs?"

JW

Overzicht nieuws & verslagen

Sloeproeivereninging Tréwes
ADRES:
Harmen van Meekeren
Easterboarn 5
8495 NB Aldeboarn
Email: bestuur@trewes.nl

Privacy verklaring