Previous Next

Harlinger Kampioenschap Sloeproeien 2019

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

13 april Harlingen.

Op een dag met sneeuw, hagel en een krachtige windkracht 4 tot 5 begint voor mij het avontuur met Trewes 1 dan echt. Wie had dat kunnen denken ik als stuurman in de Trewes 1, na 6 jaar keerde ik terug in het oude en vertrouwde nest. Mijn roei avontuur begon in 2008 als roeier in de T2 tot ik in 2010 overstapte naar de T1. Door fysieke- en privé omstandigheden schoof het roeien naar de achtergrond waarna ik uiteindelijk met stille trom de vereniging te verliet. Echter waar je mee omgaat raak je mee besmet en zo was ook ik besmet met het roeivirus. In de jaren die volgden ging er iedere verjaardag wel een oud roeiverhaal over de tafel. Oude avonturen die eigenlijk wel aan vernieuwing toe waren. Toen ik op facebook dan ook de vraag naar een stuurman voor de T1 voorbij zag komen hoefde ik ook niet lang na te denken. Een stemmetje in mij zei “ Trewes blauw past nog steeds bij jou”. En zo kwam het dat ik begin maart mijn kop om de deur kwam steken in de loods waar nog druk geklust werd om de T1 gereed te maken voor het seizoen 2019.

Een seizoen wat voor de T1 vrij laat op gang kwam. Daar waar de T2 en T3 alweer menig training achter de rug hadden koos ook de T1 het ruime sop op 20 Maart. Eindelijk konden we dan los en dat moest ook we hadden nog slechts 4 trainingen op de agenda voordat we de eerste genomineerde wedstrijd gingen roeien. De motivatie was volop aanwezig met als gevolg een aantal malen een overvolle sloep, tijdens de trainingen werd er dan ook geroulleerd om iedereen riem ervaring op te laten doen voor de eerste wedstrijd. Door het fanatieke klussen de afgelopen winter fluisterde de sloep over de wateren rond Terherne. Het oude piepen en kraken van riemen, dollen en voetenbankjes was zo goed als verdwenen. Het enige wat er nu nog piepte en kraakte waren de stramme spieren en gewrichten die uit hun winterslaap werden gewekt. Maar het sloepje liep heerlijk, dan zelf maar wat meer geluid produceren om het nostalgische T1 roeigeluid te compenseren.

Een luxe positie, daar verkeer ik als stuurman in. Een sloep met 8 bankjes en een 12 koppige roeibemanning, de keuze was reuze. Daarmee ook gelijk een kunst om een opstelling te bepalen op basis van slecht 3 á 4 trainingen. Maar toch was er snel een opstelling gemaakt die echter op de laatste dag alsnog aangepast moest worden i.v.m. blessures. Toen bleek gelijk dat het hebben van 12 roeiers zeker geen overbodige luxe is en er nog exact 8 beschikbare roeiers overbleven om de eerste wedstrijd te roeien. En wat voor wedstrijd zou dat worden. Nog even de uitslagen en verslagen van vorig jaar terug lezen, zonnetje en 20 graden tijdens het Harlinger kampioenschap in 2018. Ook de uitslag er nog even bij, 31ste in het algemeen klassement in 2018? Hmmm dat moet toch beter kunnen? Dus mijn doelstelling was ook gemaakt “ een betere klassering dan vorig jaar”

En dan de dag van de wedstrijd, tijdschema was zo strak dat we bijna gelijk door konden rijden voor het kranen en er nog slechts 2 sloepen na ons in getakeld werden. Bootje voor de wal en aanmelden maar. Een snijdende wind, regen en hagel sloeg ons vlak voor de start nog om de oren. Op aanraden van diverse stuurmannen toch nog maar even de bus in gedoken op zoek naar nog een extra trui en handschoenen en die waren wel nodig. Met een dosis gezonde spanning keek ik de havenmond uit naar het woelige water op het wad. Dit werd een ruw tochtje en zou in niets lijken op de verslagen van 2018.

Wachtend in het entrepotgebouw bij de kachels tussen de bemanning van de T1,T2 en T3 stelde ik mijn doelstelling bij “ T1 komt als eerste over de finish”. Oei zei ik dat luidop? Ja dus. Want grinnikend werd mijn doelstelling weggelachen door T3. En ik lachte terug en zei pas maar op en geef ons maar ruimte. Die uitspraak straalde van buiten vast meer zekerheid uit dan ik van binnen voelde. Goed nu was er dus geen weg meer terug we moesten 8 minuten in roeien op de T3 en eveneens de T2 binnen diezelfde 8 minuten voorblijven. De eerste doel was gezet en de motivatie om dat doel te halen viel als een warme deken over de T1 neer.

En daar kwam dan onze starttijd steeds dichterbij en ook mijn zenuwen. Inroeien doen we dat? Hoever roeien we in? Zijn we op tijd bij de start? Wat was mijn startpositie ook al weer? Moet ik dat touwtje vast houden? Eindelijk weg en nu de blik vooruit om bij de havenmond niet gesandwiched te worden tussen de andere sloepen of terug de haven in geblazen worden. Dat ging goed links om de haven uit op naar de keerboei. De golven slaan ons links en rechts om de horen maar de T1 slaat zich met krachtige slagen voorwaarts. Het voordeel van de wind in de rug wordt enigszins teniet gedaan door de stroom die we tegen hebben maar we hebben de slag te pakken. Een route van ongeveer 15 km ligt voor ons, dus 7 km wind mee stroom tegen en 7 km stroom mee wind tegen kortom 15 pittige kilometers. Op vragen vanuit de sloep als hoe ver nog tot het keerpunt en hoeveel km hebben we gedaan wist deze stuur nog geen antwoord. Met een afstands-inschattingsvermogen van een blinde walvis bleef er dus alleen het tellen van te passeren boeien over.

Ondanks de beukende golven weten we het slagritme strak te houden. Al snel lopen we in op het peloton sloepen wat voor gestart is. Lange tijd blijven we strak op de Oksewiel roeien maar er overheen slaan wil maar niet lukken. En dan zijn er nog de ondieptes op het wad waar voor gewaarschuwd werd maar ja wees eerlijk die zie je toch niet? Nee klopt maar voelen doe je ze deste meer. Enkele sloepen voor me weken plots af van hun koers eerst vond ik dat vreemd maar al snel ondervonden we de oorzaak. Duurde niet zo lang voor de eerste kreet uit de sloep kwam “Sân!!” Ja mooi is dat ik tel inderdaad de slagen op zijn fries; van 1-2-3-4-fiif-seis-sân-acht……..maar ik was nog lang niet bij sân. Totdat ik voelde hoe de sloep stokte en met zijn kiel probeerde een nieuwe vaargeul in de waddenzee te schuren. Oooh SÂN! shit. Het roer om de mannen aansporen om door te blijven roeien en hopen op snel dieper wordend water. In mijn achterhoofd borrelden al plannen wat als de sloep toch stil komt te liggen. Spring ik er dan uit en duw ik of…. gelukkig kregen we snel weer water onder de kiel en vervolgden we onze weg naar de keerboei die gelukkig snel dichterbij kwam.

Zonder verder oponthoud om de boei en toen vielen de beukende golven van de heenweg in het niet bij de golven tegen de wind in. Een kort herstel momentje was nodig om de slag aan te passen en voor iedereen was het duidelijk pas nu begon het echte werk. Roeie mannen!!, druk er op en achterover maar vooral genieten was het motto vanuit de sloep. En genieten dat deed ik volop. Dit was “ons” weer voor de wind en met de golven mee kan iedereen roeien maar nu moest er gewerkt worden en dat deden de roeiers van T1. De ene na de andere sloep kwam dichterbij en bij elke geslaagde inhaalactie groeide de motivatie. Eindelijk kwam dan ook de T3 in zicht, in een strakke lijn er langs en op naar nog meer inhaal acties. Gelukkig deel 1 van mijn doelstelling was gehaald. Woest beukende golven tilden de sloep hoog uit het water om haar vervolgens in het golfdal bijna tot stilstand te brengen. De mannen konden druk houden dus we slaagden erin om de haven steeds dichterbij te laten komen.

Ondanks dat we de T2 op ons zagen in lopen bereikten we de haven vroeg genoeg om ook deel 2 van de doelstelling te laten slagen. Doel bereikt wat nu de uitslag ook zou zijn T1 liep als eerste Tréwes sloep over de finishlijn. Een machtige dag, een geweldige eerste wedstrijd en een stil verlangen naar een H-T race met soortgelijke omstandigheden. Tjong wat was ik blij dat ik dit avontuur ben aangegaan en wat was ik trots op mijn team. Want ik weet hoe het is om daar op hun plek te zitten. Natuurlijk een sloep kan niet zonder stuurman maar zonder deze 8 cilinders was ik vast bij de afsluitdijk beland. Dat was het dan mijn eerste avontuur als stuur van T1 en oh ja de uitslag? 5e in de eerste klasse en daarmee 14e in het overal klassement. De roeiers van T1 laten de “oude dame” uit de golven herrijzen en nu door met trainen laat die golven maar komen.

Remco Wierda

Stuur Tréwes 1

Harlingen 2019 T1

Tréwes 1 behaalde de 5de plek in Heren Klasse 1, Tréwes 2 werd 8ste in de Heren Hoofdklasse en Tréwes 3 behaalde een 4de plek in de Dames Hoofdklasse.

Overzicht nieuws & verslagen

Sloeproeivereninging Tréwes
ADRES:
Harmen van Meekeren
Easterboarn 5
8495 NB Aldeboarn
Email: bestuur@trewes.nl

Privacy verklaring