Sloeproeivereniging "Tréwes" is in 1992 ontstaan. Men liet het touwtrekken voor wat het was en stortte zich in het nautische avontuur. Voor 100 gulden werd een oud wrak gekocht, later hoorden de oprichters van Tréwes dat dit ooit een koopvaardijscheepje was geweest. Ook is het schip ooit nog een tijdje een woonboot geweest. Na het afdanken en nog een half jaar rotten op de kant zijn de mannen van het eerste uur met een budget van 500 gulden aan de restauratie begonnen. In 1992 vond de tewaterlating plaats. Dat jaar nog volgde de eerste race met de Tréwes 1; De Amsterdam Grachtenrace. Inmiddels bestaat de vloot van de vereniging uit drie sloepen. In de "Tréwes 2" roeien de jongeren en de "Tréwes 3" is de damessloep.

Tréwes is een oud Fries woord, dat staat voor schik en gezelligheid. Een begrip, synoniem aan de ideeën en opvattingen van de mannen uit Aldeboarn. Reden waarom ze vonden dat die naam hun (touwtrek) vereniging alle eer aandeed. We spreken dan over de jaren tachtig, waarin bijna iedere, zichzelf respecterende, dorpsgemeenschap over een touwtrekploeg beschikte. Goede gewoonte bij de onderlinge krachtmetingen was dat het decor van het strijdperk na afloop werd verwisseld met dat van de dichtstbijzijnde horecagelegenheid. Ofschoon men daar het broederlijk het glas hief, bleef de (gezonde) rivaliteit niettemin de boventoon voeren. Dat de verliezende partij zinde op revanche werd niet onder stoelen of banken gestoken, maar dan wel in bedekte bewoordingen. Over de bij de volgende gelegenheid te voeren strategie werd moest de tegenstander immers zoveel mogelijk in het ongewisse worden gelaten. En zo ging het -tot ieders tevredenheid- jarenlang door. Tot begin jaren '90, toen er duidelijk sprake was van kentering. De inspiratie en bevlogenheid liepen terug. Zodanig zelfs dat soms de moeite niet eens werd genomen de touwen uit te pakken. Men ging linea recta naar het café. Dat was echter nooit de opzet van het ontstaan van Tréwes geweest. Bij Tréwes vond dat er wel eerst een prestatie geleverd moest zijn alvorens er een feestje gebouwd kon worden. Er werd gestopt met touwtrekken, maar men bleef broeden op een nieuwe uitdaging.

foto: V.l.n.r. Tjerk van der Bij en Gerrit Hofstra
Al broedende werden de mannen geholpen door het toeval, tenminste voor zover dat bestaat. Terwijl Gerrit Hofstra een aantal pramen uit Terkaple moest halen, werd zijn aandacht getrokken door een op de kant liggende boot. "Te Koop" stond erop, met daaronder de prijs: honderd gulden. Het was een oud wrak, maar ik kon hem niet laten liggen, aldus Gerrit. Het bootje had "iets", maar wat dat was kon ik niet verklaren. Naderhand hoorde hij dat het ooit een koopvaardijscheepje was geweest. Vlak voordat het was afgedankt had het tevens een tijdje als woonbootje gediend. In Aldeboarn wist men echter nauwelijks raad met de nieuwe aanwinst. Een poging de boot als minigondel te gebruiken, mislukte in ieder geval falikant. Nadat de avond ervoor de opbouw zo goed als in gereedheid was gebracht, bleek het scheepje de volgende ochtend in zijn geheel naar de bodem te zijn verdwenen. Uit armoede verdween het daarna naar de kant, alwaar het rottingsproces een aanvang kon nemen. Na een half jaar werd er van gemeentzijde dringend op aangedrongen het karkas te laten verdwijnen, bij voorkeur met gezwinde spoed. Tjerk van der Bij, die er evenals zijn kompaan Gerrit Hofstra wel iets in zag, probeerde de "Trewes"-leden voor hun gezamenlijke idee te winnen. "Laten we proberen er een roeiboot van te maken". Nou, dat hebben we geweten, zegt Tjerk. Er waren de nodige bedenkingen en er werd geopperd dat het hooguit geschikt voor de barbeque zou zijn. Nadat de boot nog een half jaar bij iemand anders had gelegen, kregen de beide mannen toch nog groen licht voor hun idee. Met een budget van 500 gulden togen ze welgemoed aan de slag. Aangezien teer één van de voornaamste bestanddelen van de restauratiematerialen vormde, woog de sloep aanvankelijk zo'n 2500 kg. Nadat het gewicht tot normale proporties was teruggebracht en ook, dankzij sponsor Harm Poortman, de riemen waren aangeschaft, kreeg het stoutmoedige idee van de mannen tegen ieders verwachting in, gestalte. In augustus 1992 werd de "Trewes 1" feestelijk met champagne te water gelaten en was een succesvolle sloeproeivereniging geboren.

Wij zijn trots dat een dorp van 1.500 inwoners in staat is om drie roeisloepen te vullen. Al onze drie sloepen hebben als doel om mee te roeien in de top van het Nederlandse sloeproeien. Onze vereniging heeft enkele grote successen op haar naam staan, zoals het winnen van de HT-race door Tréwes 1 in 2004 en 2007. Daarnaast is zowel het damesteam (Tréwes 3) als het herenteam (Tréwes 1) meerdere malen Nederlands kampioen geworden. In 2007 en 2015 heeft een mix team van Tréwes 1 en 2 deelgenomen aan de bij ons langst bekendste wedstrijd van 140 kilometer op de Wolga rivier in Rusland.

V.l.n.r. Tjerk van der Bij en Gerrit Hofstra